میزان کل ریبوفلاوین: این شامل اندازه‌گیری کلیه فرم‌های ریبوفلاوین در نمونه، از جمله ریبوفلاوین آزاد و فرم‌های فسفریله شده مانند فلاوین مونونوکلئوتید (FMN) و فلاوین آدنین دی‌نوکلئوتید (FAD) است.

بررسی فعالیت آنزیم‌های وابسته به ریبوفلاوین مانند گلوتاتیون ردوکتاز در گلبول‌های قرمز، که می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت ریبوفلاوین در بدن باشد.

اندازه‌گیری متابولیت‌های ریبوفلاوین در ادرار یا خون، مانند 7-هیدروکسیمتیل ریبوفلاوین، که اطلاعاتی درباره جذب، استفاده و دفع ویتامین B2 فراهم می‌آورد.

تعیین میزان جذب ریبوفلاوین از رژیم غذایی یا مکمل‌ها، که به تشخیص کمبود‌ها یا ارزیابی اثربخشی مکمل‌های ریبوفلاوین کمک می‌کند.